v   به کودک کمک کنید تا به راحتی احساسات خود را بیان کند.بیاد داشته باشید که کودکان هرگز بی دلیل خشمگین نمی شوند.شاید کودک نداند که چرا دچار آشفتگی و دگرگونی میشود اما همیشه یک فشار و یا استرس وجود دارد.

v     به او کمک کنید تا عوامل فشارنده ای را که موجب بروز احساس خشم و واکنش او می شوند شنا سایی کند.

v     او را بخاطر رفتار های مناسب و خوب تشویق کنید تا به کاهش رفتار نامنا سب کمک کرده باشید.

v   رفتار غلطی را که برای کودک و اطرافیان مضر نیست نادیده بگیرید . اغلب اوقات اینگونه رفتارها برای جلب توجه است. . نه اینکه کودک را نادیده بگیرید ، فقط آن رفتار را را ندیده بگیرید .چرا که در اینصورت بتدریج آن رفتار متوقف خواهد شد.

v   ضمن معرفی گزینه های مختلف و قابل قبول به کودک حق انتخاب و استقلال بدهید . به عنوان مثال به او بگویید ، دوست داری با قصه بخوابی یا بدون قصه ؟

v   اهداف کوچک و قابل دستیابی را برایش ترسیم کنید و  ضمن فرصت دادن به او بتدریج او را در مسیری که می خواهید هدایت کنید  تا شاهد پیروزیهای با ارزش او باشید.

v   برای کودک وسایل و فضای بازی و ورزش باید همیشه فراهم باشد . این امر ضمن کاهش استرس توجه او را از عامل استرس زا منحرف میکند.وسایلی چون یک حلقه بسکتبال کوچک و توپ نرم مناسب در اتاق یا کیسه بوکس کوچک برای پسر بچه ها ، راکت و توپ ، همه بدون سروصدا خشم های ناگفتنی بسیاری را تخلیه می کنند .

v     کودک را از عوامل استرس زای مزمن وموقعیتهایی که او را از کنترل خارج میکنند دور سازید.

v   با احساس و حامی باشید زیرا کودکان به محبت و آغوش شما نیاز دارند. به کودکان خشمگین نزدیک شوید آنها را در آغوش بگیرید و بخواهید که دلیل خشم خود را به شما بگویند .

v   با شوخ طبعی استرس او را کاهش دهید اما باید این کار با ملایمت صورت پذیرد زیرا شما نمی خواهید کودک را  دچار سردرگمی کنید و یا او را بیش از حد جدی بگیرید.

v   در برخورد با موفعیتهای دشواربا کودک همدردی کرده و به او توضیح دهید که چه احساسی دارید. ، بدون خودخواهی ، بدون عصبانیت ، بدون تحقیر .کودک باید بداند که شما هم در تحمل موقعیت دشوار با او شریک هستید .و بتواند خود را در موقعیت شما قرار دهد. 

v   مسائل و مشکلات را برای کودک بطور دقیق شرح دهید زیرا درک کودکان بسیار بیشتر از چیزی است که شما فکرش را میکنید . این امر باعث میشود کودک با شما احساس همدردی کرده و بیشتر قابل کنترل باشد.

v   سعی کنید بموقع به تقویت اعتماد به نفس کودکتان کمک کنید حتی اگر دیگران بگویند که بنظر میرسد شما  نمی توانیدفرزندتان را خیلی دوست داشته باشید.

v   سعی کنید برای کودک بطور شفاف محدودیت ایجاد کنید .زیرا اعمال محدودیتهای واضح و ثابت با نتا یج ثابت موجب میشوند که کودک کمتر احساس حقارت و محرومیت کند.

v   به او آموزش بدهید که احساسات خود را باور داشته باشد واین تمایل را در او ایجاد کنید که حس خود را از طریق هنر ، موسیقی و...بیان کند.

v     سعی کنید که خود یک الگوی مناسب رفتاری باشید زیرا کودکان به اعمال و رفتار شما توجه دارند و از شما می آموزند.

v     کود را با احتیاط تنبیه کنید . تنبیه باید آموزشی و درمانی باشد و نه کینه توزانه و کنترلی.

v   احساس خود را نسبت به وضعیت کودک ارزیابی کنید و اگر احساس میکنید که او دارد شما را به مرحله ای سوق میدهد که او را غیر قابل کنترل میدانید. با ایجاد یک وقفه در ارتباط خود با او ،  از فرد مناسب  دیگری برای او کمک بگیرید.

v     برای او محدودیت فعالیت فیزیکی قائل شوید و اگر احساس میکنید که شاید به خود یا دیگران آسیب  برساند او را از آن موقعیت دور سازید.

v   او را تشویق کنید تا احساسات خود را بیان کند . بطور کامل به او توجه داشته باشید اما تا زمانی که خودش از شما کمک نخواسته او را نصیحت نکنید .کاری کنید که خودش راه حل درست را بیابد.  

v   در نهایت باید بدانید که شما نمی توانید همه مشکلات را حل کنید و برخی از این کودکان می بایست تحت نظر متخصصص مربوطه باشند لذا زیاد به خود سخت نگیرید.