- کودک را تشویق کنید که پرسش کند و دغدغه‌های ذهنی‌اش را به شما بگوید.
- با آرامش به گفته های او گوش فرا داده و با مهربانی پاسخ سوالاتش را بدهید.
- از او بخواهید تا درباره ی چیزی که می‌ترسد بیشتر گفتگو کند.

- به روشی با کودک ارتباط برقرار کنید که با گروه سنی او همخوانی داشته باشد. خیلی فنی و پیچیده سخن نگویید؛ بلکه مسائل را قابل فهم و ملموس برایش باز کنید.
- روراست باشید. حقایق را برایشان بازگو کنید و سعی کنید اتفاقات ناخوشایندی را که روی داده با صداقت شرح دهید.
- اگر کسی از نزدیکان او درگذشته است، حقیقت را برایش بگویید. سعی نکنید به او وانمود کنید که آن شخص خوابیده است. اینکار شما به جای آن که به او آرامش دهد، ترس از خواب را نیز به وی منتقل می‌کند.

- چیزهایی که باعث ترسش می‌شوند را پیدا کنید. از خودش نیز کمک بخواهید، شاید گفته های شما او را قانع کند که ترسش بی‌مورد است.
- راه‌های مثبت فکر کردن را به کودک یاد بدهید. به او بگویید که همه چیز و همه کس او را دوست دارند و هیچ آسیبی به وی نمی‌رسانند.
- به گفته ها و رفتارهایش توجه کنید، شاید نوع بازی کردن و نقاشی‌های کودک احساسات درونی او را برایتان به تصویر بکشد؟

- از کودک بخواهید تا درباره نقاشی‌ها و مسائلی که او را به کشیدن چنین تصویری تشویق کرده صحبت کند.
- اگر حس می‌کنید راهنمایی‌های شما برای درمان فرزندتان موثر واقع نمی‌شود، با یک روانشناس کودکان مشکلات خود را مطرح کنید.
- سعی کنید تا حواس او را به مسائل گوناگون و مفرحی که برایش جذاب است معطوف دارید تا راهیابی افکار منفی و ترس‌آور را به ذهنش مسدود کرده باشید.

- او را مطمئن کنید که اگر هم اتفاق بدی برایش روی دهد شما کنارش هستید و هیچوقت تنها نیست.